Het doel van mijn werk, is mensen te verbazen over keramiek als kunstvorm en dit door de creatie van unieke stukken. Keramiek staat (jammer genoeg) in de schaduw van klassieke kunstvormen ondanks het zich niet enkel beperkt tot functionele objecten zoals de baksteen of het “artisanaal-industrieel” bord. Het biedt een eindeloze waaier van creatieve mogelijkheden. Gezien het aanbod commerciële en industriële keramiek zo alom vertegenwoordigd en “gewoon” is in onze samenleving, denk ik dat wij er niet genoeg meer bij stil staan.

 

Als pottendraaier van opleiding, blijft het draaiwerk belangrijk. Zonder de traditionele toepassingen te verloochenen, tracht ik qua vormgeving en beeldtaal een stap verder te gaan. Potten worden gedraaid, vervormd, geassembleerd en “verdwijnen” als onderdelen in een autonoom beeld dat een spel met de mens en omgeving aangaat. De laatste werken zijn een indicatie dat het maken van installaties de volgende stap is. Door de toevoeging van andere materialen, zoals elektronische bedradingen, aan de keramische assemblages, ontstaan er tal van nieuwe verhalende mogelijkheden. De relatie tussen mens en technologie is een actueel thema dat ik met een vleugje humor tracht te benaderen.

 

De pot of het beeld wordt in de afwerkingfase drager van een heel eigen en unieke beeldtaal, ontwikkeld over de jaren. De patronen verwijzen naar de hedendaagse beeldcultuur of vormen een geometrisch abstract/verhalend spel. In recent werk speelt de fascinatie voor de technologische en mechanische ontwikkelingen  een grote rol en vertaald dat zich in interpretaties van bv. de beeldtaal van de arcade games van de jaren 80, stoommachines en van patronen die terug te vinden zijn in printplaten.

​

​

​

Manu Van Steenbergen - 2020